bjosson

Jæja, nú er hún Hildur mín komin heim með kallana sína frá Krít. Ferðin var henni góð en ferðlögin með fluginu reyndu mikið á hana. Á mánudag fór ég með henni í útför Ástu Lovísu, hetjunni sem lést fyrir aldur fram úr vágestinum Krabba. Þetta var okkur mjög erfitt. Hildur mín grét og ég held að ég hafi grátið næstum því eins mikið. Bæði var að athöfnin var mjög falleg og Páll Óskar túlkaði lögin sem hann flutti af einstakri einlægni og ég á það til einna helst að gráta þegar ég heyri fallega flutta tónlist. En vegna þessara alvarlegu veikinda Hildar þá á ég til að missa mig í óþægilegar hugsanir við þessar aðstæður. Þið skiljið.

Á laugardaginn gladdist litla hjartað mitt hinsvegar mikið þegar kallinn breyttist úr venjulegum háforgjafarmanni í golfi í Afreksmann í golfi. Jú nokkuð sem að töffarann hafði bara dreymt um. Ég vann til verðlauna í opnu golfmóti. Var jafn öðrum kylfingi í fyrsta sæti af 105 kylfingum. Að vísu með forgjöf. Hinsvegar þá var bara einn í fyrsta sæti og það var ekki ég. Fúlt, en svona er þetta. Hann var með einum punkti betra skor á síðustu 9 holunum. Ég fékk fín verðlaun. Gjafakort fyrir ECCO golfskóm upp á kr. 25.000, 2 vínflöskur og 20 bjóra. Vínið fékk golfkennarinn minn þar sem ég tileinkaði honum árangurinn. Hinsvegar það sem mér fannst fúlast, var að fá ekki bikar. Ég vill fá bikar, en akkúrat í þessu móti voru ekki neinir bikarar veittir. Ég verð þá bara að kaupa bikar og láta grafa í hann. Spurningin er hinsvegar á ég að láta grafa: 1. - 2. sæti eða 2. sæti ? Mikil pæling.

 Nú ég náttúrulega ofmetnaðist við þetta. Var að koma úr liðamóti í kvöld þar sem ég gat ekki rassgat. Ég var náttúrulega búinn að innprenta í hausinn á mér að eftir velgengnina á laugardag þá lægi brautin bara bein upp á við og að ég þyrfti nú helst að kaupa sérskáp fyrir öll verðlaunin sem ég ætti eftir að vinna í sumar !

Það er nóg eftir af sumrinu og ætli ég verði ekki bara að halda áfram að æfa og halda mér niður á jörðinni. En golfið er eins og lífið ekki satt, " up´s and down´s " og maður verður að halda áfram að æfa sig til að verða betri maður.

Ég ætlaði að koma því á framfæri en láðist þar sem ég var upptekinn við að skrifa um mig og mína.

Til að toppa hörmungarnar, þá fékk Hildur hringingu frá vinkonu Ástu Lovísu kl. rúmlega fimm í gærdag þar sem hún tilkynnti henni að hún væri látin.

 Elskuleg dóttir hans Villa vinar míns dáin. Þetta er hræðilegt. Ég sendi Villa og fjölskyldunni mínar innilegustu samúðarkveðjur og óska þeim alls hins besta.

Góða nótt.

Þetta er nú aðeins í þriðja skifti sem ég skrifa blogg. Ég hef eiginlega ekki verið viss um hvort ég yfirhöfuð nennti eða hefði áhuga á að skrifa eitthvað, en greinilega hafa einhverjir áhuga á að vita hvort ég hafi yfir höfuð eitthvað að segja.

Þar sem svo mikið hefur skeð hjá mér og fjölskyldu minni síðustu vikuna finnst mér ég knúinn að láta ykkur vita af því, en sum ykkar hafa væntanlega frétt af þessum atburðum eftir öðru leiðum og þá kannski af blogginu hennar Hildar Sif dóttur minnar.

Hildur mín hefur nú verið að berjast við krabbamein í þrjú og hálft ár. Oft,  og já yfirleitt hefur þetta litið illa út hjá henni elskunni minni. En hún er greinilega með víkingablóð í æðum og hefur barist hetjulega og verið ótrúlega dugleg. Ekki nóg með að ala upp litla drenginn sinn Þórð Helg og sinna eiginmanni þá hefur hún stundað námið í HR af kappi.

Augasteinninn minn Þórður Helgi fór í 2ja vikna skíðaferðalag til Austurríkis með pabba sínum, föðurbróður og ömmu ásamt þeirra fjölskyldum. Á miðvikudaginn s.l. á tíunda degi ferðarinnar lendir hann í all svakalegu slysi þar sem snjótroðari bakkar hann niður og yfir hann. Þetta leit mjög illa út í byrjun og telja allir að hann hafi bjargast fyrir kraftaverk og án meiðsla sem ekki ganga til baka. Helstu meiðsli voru, skurður á hnakka, sprungur í mjaðmagrind og rifa á lifur en það var það hættulegasta. Einnig er hann töluvert mikið marinn. Hann hélt meðvitund allann tímann og er orðinn ansi brattur. Laus við slöngur og farinn að labba aðeins um og sitja uppi. Ég er búinn að tala við kappann tvisvar og og honum líður vel.

Nú hann kemur heim í einkaflugvél ásamt Þrúðu ömmu, væntanlega á miðvikudaginn. Þegar ég spurði hann hvort hann kæmi með einkaflugvél, var svarið, nei með einkaþotu. Ekki er ráð nema í tíma sé tekið þar sem hann segist ætla að kaupa minnst eina slíka þegar hann er orðinn 18 ára.

Það verður meiriháttar að fá að hitta hann litla kútinn.

 Nú, þetta eru nú ekki einu gleðifréttirnar, þar sem Hildur Sif fékk mjög jákvæðar niðurstöður úr sneiðmyndatökunni fyrir helgi, en nýju lyfin sem hún hefur verið á síðan í janúar eru að svínvirka og hafa sum meinvörp horfið og önnur minnkað verulega, utan eitt. Þetta er í fyrsta sinn í 2 ár sem minnkun hefur orðið.

 Jæja, það ég á við með fyrirsögninni skýrir sig sjálft er það ekki ?

Hér er mynd af Þórði Helga tekin fyrir c.a. mánuði síðan. Fallegur, finnst ykkur ekki ?

Mynd af þeim mæðginum, Hildi Sif og Þórði Helga í október 2003, rétt eftir að Hildur greinist með brjóstakrabbamein.

Jæja Hildur Sif, þá er kallinn loksins mættur. Búinn að skrá lágmarks upplýsingar, en enga mynd. Þori varla að setja hana inn. Er orðinn soddann ellismellur.

Ég hef verið að hugsa og bera saman tíðarandann núna og fyrir kannski 25-30 árum, sennilega bara 10-15 árum að þrátt fyrir harðara ofbeldi á götunum nú sem ýmsar orsakir eru fyrir, þá hef ég tekið eftir að fólk faðmast mikið oftar við hin minnstu tilefni. Í þá gamla daga fannst fólki þetta skrítið og var þá helst aðeins að faðma sína nánustu, og varla það........... Mér datt þetta svona í hug, en þetta hlýtur að vera jákvætt.